Një fëmijë i rritur me dashuri nuk do të jetë kurrë i keq, apo egoist. Do të jetë i lumtur dhe i sigurt! Dashuria nuk është helm, është shërim. Prandaj, sa më shumë fëmijë të jenë të dashur, aq më të lumtur dhe më fitimtarë do të bëhen në udhëtimin e tyre.
Një nga rekomandimet që duhet të bëjnë shumë njerëz për të ndërtuar karakterin e një fëmije është të mos e trajtojnë atë me dashuri ose pranim të tepruar, përndryshe ai do të rritet egoist, i llastuar dhe i vrazhdë.
Për këta njerëz, fëmijët nuk mund të trajtohen me shumë dashuri dhe pranim, pasi kjo do t’i bëjë ata “të dobët” ose “të papërgatitur” për jetën e tyre. Ata këshillojnë t’i edukojnë me më shumë “vendosmëri” dhe një farë distance emocionale, në mënyrë që ata të bëhen më të pavarur dhe të dinë se si të përballojnë jetën vetë.
Shumë prindër, pa përvojë në këtë çështje, përfundojnë duke e marrë këtë këshillë pa e ditur se sa të gabuar mund të jenë dhe të gjitha pasojat që do të shkaktojnë në emocionalizmin e fëmijëve të tyre, gjë që do t’i shoqërojë ata në moshën e rritur.
Ideja që fëmijët rriten me dashuri dhe bëhen njerëz negativë dhe të vrazhdë është një mit. Dashuria nuk “prish” askënd, përkundrazi, ajo vetëm forcon.
Sigurisht, nuk mund t’i lejojmë fëmijët të bëjnë çfarë të duan ose t’i trajtojnë të gjithë me krenari në emër të dashurisë. Ne duhet të kemi një farë kontrolli mbi sjelljen e tyre dhe të dimë kur t’i qortojmë në gabimet e tyre, por as nuk mund t’u mohojmë të drejtën për trajtim të dashur dhe të pranishëm, sepse është thelbësore dhe i ndihmon ata të ndërtojnë personalitetin e tyre.
Një fëmijë i rritur në një mjedis të dashur nuk do të bëhet egoist ose i përkëdhelur, ai do të bëhet i sigurt dhe i lumtur, sepse që në moshë të vogël ai mëson me shembull se mënyra më e mirë për të jetuar jetën është të kujdeset për njerëzit që janë të rëndësishëm, dhe bëjmë gjithçka që është e mundur për të qenë mirë me ata që na rrethojnë.
Një fëmijë i dashur do të bëhet një i rritur që di të dashurojë dhe që ka inteligjencën emocionale të nevojshme për t’u distancuar nga çdo lloj marrëdhënie, që i ofron më pak nga sa e di se meriton.
Dashuria është ndryshe nga mungesa e kufijve. Kjo mund të dëmtojë edukimin e fëmijës dhe t’i shkaktojë probleme të personalitetit dhe marrëdhënies. Dashuria nuk është helm, është shërim. Prandaj, sa më shumë fëmijë të jenë të dashur, aq më të lumtur dhe më fitimtarë do të bëhen në udhëtimin e tyre.
