Varësia është një fjalë e keqe në shoqërinë perëndimore. Njerëzimi ka këmbëngulur prej kohësh se një jetë e shëndetshme e të rriturve kërkon pavarësi emocionale dhe vetëmjaftueshmëri. Me fjalë të tjera, kërkon të gërmojmë një hendek emocional rreth vetes.
Ne e konsiderojmë aftësinë për t’u ndarë dhe shkëputur nga prindërit tanë, të dashurit tanë të parë, si një shenjë e forcës emocionale dhe shikojmë me dyshim partnerët erotikë që tregojnë shumë miqësi. Ne themi se ata janë shumë të përfshirë, se janë shumë të afërt ose se janë shumë të varur nga njëri -tjetri. Si rezultat, burrat dhe gratë sot ndiejnë turp për nevojën e tyre natyrore për dashuri, ngushëllim dhe siguri. Ata e shohin atë si një dobësi.
Për të mbijetuar ne kemi nevojë për lidhje emocionale. Neuroshkenca nxjerr në pah atë që mund ta kemi ditur gjithmonë thellë në zemrat tona – lidhja njerëzore me dashurinë është më e fortë se mekanizmi ynë themelor i mbijetesës: frika. Ne kemi nevojë për lidhjen për të “lulëzuar”.
Në fakt, ne jemi më të shëndetshëm dhe më të lumtur kur jemi pranë njëri-tjetrit. Mbështetja e qëndrueshme emocionale ul presionin e gjakut dhe forcon sistemin imunitar. Duket se zvogëlon shkallën e vdekjeve nga kanceri, si dhe shfaqjen e sëmundjeve të zemrës dhe sëmundjeve infektive. Pacientët e martuar që i janë nënshtruar operacionit të by pass-it të arteries kanë tre herë më shumë gjasa të jenë gjallë pesëmbëdhjetë vjet pas operacionit sesa homeopatët e tyre të pamartuar. Një marrëdhënie e mirë, thotë Bert Uchino, një psikolog në Universitetin e Jutas, është e vetmja recetë e mirë për shëndet të mirë dhe antidoti më i fuqishëm për plakjen. Ai vëren se njëzet vjet kërkime me mijëra pjesëmarrës tregojnë se cilësia e mbështetjes sonë sociale është një faktor prognostik për vdekshmërinë e përgjithshme, si dhe për vdekshmërinë nga çrregullimet specifike, siç janë sëmundjet e zemrës.
Për sa i përket shëndetit mendor, intimiteti është parashikuesi më i fortë i lumturisë, shumë më tepër sesa të fitosh shumë para ose të fitosh lotarinë.
Gjithashtu zvogëlon ndjeshëm ndjeshmërinë ndaj stresit dhe depresionit dhe na bën më elastikë ndaj stresit dhe përvojave traumatike. Të mbijetuarit e sulmeve terroriste të 11 shtatorit 2001, të cilët kishin lidhje të sigurta dashurie, u gjetën të shëroheshin më mirë se ata që nuk kishin lidhje të forta dashurie. Tetëmbëdhjetë muaj pas tragjedisë, ata treguan më pak shenja të çrregullimit të stresit post-traumatik dhe më pak depresion. Për më tepër, miqtë e tyre menduan se ata ishin më të pjekur dhe më të përshtatur se sa kishin qenë para katastrofës.
