Ka shumë gjëra që paratë mund të blejnë: makina luksoze, shtëpi, pallate, pajisje të teknologjisë së lartë. Por ka shumë gjëra të tjera, më të rëndësishme, që paratë nuk mund t’ju japin, gjëra të tilla si lumturia e sinqertë dhe qëllimi. Dhe kur mendoni për atë që dëshironi nga jeta, çfarë duket më e rëndësishme: një Ferrari apo një ekzistencë e qëllimshme?
E thënë qartë, një jetë duke shpenzuar pa kriter dhe në kërkim të kënaqësisë së radhës nuk do të jetë përmbushëse.
Atëherë, çfarë e bën një jetesë përmbushëse?
Në këto rreshta do ju sugjerojmë disa rrugë që shpien drejt gjetjes së kuptimit në jetë. Pasi t’i lexoni, do të keni një shans më të mirë për të jetuar jetën që dëshironi.
Do të zbulosh gjithashtu:
- Pse rënia e fesë ka lënë një boshllëk në shoqëri;
• që idetë më të mira të vijnë kur nuk mendoni për to; dhe
• si dhimbja është e lidhur ngushtë me kënaqësinë.
Ndërsa fuqia e fesë dhe normat shoqërore degradohen, jeta bëhet më e pasigurt.
A ndjehesh ndonjëherë në ankth apo e pasigurt për shkak të mungesës së kuptimit në jetë? Ti nuk je vetëm: kjo ndjenjë është më e zakonshme tani sesa kurrë më parë. Jo shumë kohë më parë, jeta mesatare e një personi ishte e drejtuar, ose të paktën e ndikuar, nga doktrinat e rrepta të fesë. Mund të tingëllojë kundërthënëse, por besimi i fortë për moralin dhe jetën e përtejme i ndihmoi njerëzit të ndjeheshin më të përmbushur. Premtimi i një jete të përtejme është veçanërisht nxitës dhe ngushëllues.
Njerëzit mund të përballojnë shumë nga realitetet e ashpra të jetës për sa kohë që ka diçka e cila i pret. Fetari i devotshëm mund të mbetet pozitiv edhe përmes vështirësive më të këqija sepse një jetë e pafundme e lumtur i pret ata. Por ndikimi në rënie i fesë e ka zhvendosur pikëpamjen e njerëzve për jetën. Shekulli XX i pa shoqëritë në të gjithë botën duke u larguar nga shumë koncepte fetare. Miti po humbiste forcën e tij. Papritur, me jetën e përtejme të vënë në pikëpyetje, njerëzit po përpiqeshin të kuptonin dhimbjet dhe vuajtjet e jetës. Cili është shpërblimi që u jep kuptim të gjitha këtyre vështirësive e sakrificave që bëjmë në jetë?
Kështu që njerëzit filluan ta mbushnin këtë boshllëk me emocionet e lira të shoqërisë moderne. Në mungesë të rrëfimit kuptimplotë të dhënë nga bindjet, shumë njerëz ndjenin një zbrazëti të brendshme. Dhe kështu, në një përpjekje për të mbushur këtë boshllëk, shumë njerëz iu drejtuan stimuluesve, si substancat, ahengjet apo puna e tepërt. Këto metoda mund të ofrojnë shpërqendrim nga pyetjet më të mëdha ekzistenciale që krijohen në pjesën e prapme të mendjes tuaj. Por ajo që me të vërtetë këto stimuj po bëjnë me ty është se po të bëjnë më pak të ndjeshëm. Mund të çojë gjithashtu në varësi. Përdorimi i pijes për të mbushur boshllëkun mund t’ju çojë shpejt nga birra në përmbajtje të tjera ndërsa niveli juaj i tolerancës rritet. Ne jemi duke ndjekur gjithnjë e më shumë stimuj për të mbushur atë boshin e shkaktuar mungesa e kuptimit në jetën tonë.
Konsumi pa kriter premton lumturi por të lë të paplotësuar.
A keni provuar të bindni veten se do të gjeni lumturinë sapo të merrni atë rritjen në detyrë, të blini atë makinë të re ose të zotëroni atë shtëpinë e përsosur në periferi? Shumë njerëz e kalojnë kohën e tyre të vlefshme duke punuar drejt qëllimeve të tilla. Dhe shumë gjejnë akoma më shumë zbrazëti pasi i arrijnë ato. Ky është problemi thelbësor i konsumit: ndjekja e lumturisë nuk ka kurrë të sosur.
Ndoshta ju keni parë imazhin e një miut brenda atij diskut që rrotullohet deri në pafundësi pa shkuar asgjëkundi. Epo, njerëzit që jetojnë në shoqëritë perëndimore punojnë në të njëjtën mënyrë, duke ndjekur përgjithmonë atë që nuk do ta kapin kurrë. Ne e fillojmë këtë rrugë në një moshë të re. Fëmijëve u thuhet se do të gjejnë lumturi duke marrë nota të mira në shkollë dhe shkojnë në kolegj; atëherë do të përfundojnë shkollën; dhe, së fundi, një punë me pagë të mirë me një pension të mirë për një pleqëri të lumtur. Por çfarë do të bësh pasi të kesh atë punë të rehatshme dhe shtëpi të këndshme? Boshllëku mund të fillojë të krijohet përsëri tek ti nëse shpërqendroheni duke lakmuar makinën më të bukur të fqinjit tënd ose atë shtëpinë më të madhe poshtë lagjes. Dhe kështu duke u krahasuar me të tjerët, ankthet dhe gjuetia për lumturi vazhdojnë.
Kjo mënyrë e të menduarit mund t’ju shtyjë të merrni vendime të tmerrshme. Eshtë veçanërisht e zakonshme që ky mentalitet t’ju çojë në rrugën e gabuar të karrierës. Prindërit, mësuesit dhe figurat e autoritetit mund t’ju bindin se marrja e një pune prestigjioze duhet të jetë qëllimi i çdo profesionisti të ri. Por ndjekja e kësaj këshille mund të rezultojë në një jetë të pakënaqur. Po sikur ta dije se thirrja e jetës tënde të ishte të bësh për të tjerët, të ndihmoje njerëzit – një mision që të jep gëzim dhe përmbushje? Por njerëzit me ndikim në jetën tënde nuk të lejuan të bëheshe infermiere ose një punonjëse social, dhe në vend të kësaj hyre në studime juridike. Është shumë e thjeshtë të përfundoni duke e jetuar jetën duke bërë punë të cilat nuk ju përmbushin, në kërkim të idesë së lumturisë së tjetër kujt.
Nuk ka kënaqësi pa dhimbje, prandaj ndaloni së shqetësuari dhe largojeni negativitetin.
Eshtë plotësisht e natyrshme të dëshirosh të përjetosh gëzimet e jetës në nivelet e tyre më të larta. Fatkeqësisht, jeta nuk funksionon kështu. Në mënyrë që të vlerësoni vërtet kënaqësitë e jetës, duhet të përjetoni edhe me pjesët e dhimbshme. Ka gëzim dhe bukuri në jetë, por gjithmonë vjen me një çmim. Për shembull, mendoni për gëzimin e takimit me dikë, rënia në dashuri dhe krijimi i një lidhjeje të qëndrueshme. Por, sigurisht, ka një çmim potencial këtu: partneri juaj mund të sëmuret ose mund të mos ju dashurojë më. Përjetimi i kënaqësisë është pikërisht ai që bën të mundur përjetimin e dhimbjes; të dy emocionet bien në pjesë të ndryshme të të njëjtit spektër. Përjetoni njërin, dhe ju do të përjetoni tjetrin.
Atëherë, çfarë mund të bësh?
Ju mund të ndryshoni këndvështrimin tuaj dhe të ndaloni së shikuari si emocionin pozitiv ashtu edhe atë negativ. Në vend të kësaj, mendojini ato si ngjarje të përkohshme. Atëherë ju mund ta njihni dhimbjen thjesht si pjesë e domosdoshme e jetës. Për shembull, ashtu si ndjenja agonizuese e etjes mund të çojë në kënaqësinë e ëmbël të një gote ujë, ju mund të shijoni momentet më të mira pasi të keni përjetuar më keqijat.
Dhe është me këtë perspektivë në mendje që ju mund të prishni ciklin e mbrapshtë të shqetësimit që mund të vijë si ajo reja e zenë në jetën tënde. Një shtëpi e bukur me hipotekë zakonisht vjen me shqetësime. Po sikur të sëmuresh ose të plagosesh dhe nuk mund të bësh pagesat e kësteve apo faturave?
Edhe nëse e pranoni irracionalitetin e shqetësimeve të tilla, ato megjithatë mund të çojnë në ankthe të tjera. Për shembull, pse shqetësoheni nëse po shqetësoheni sa duhet për gjërat që as nuk kanë ndodhur! Është një cikël i lig. Por nëse adoptoni perspektivën e duhur, mund të pajtoheni me uljet dhe ngritjet e jetës dhe pasiguritë. Ju mund të thyeni ciklin, të hiqni dorë nga shqetësimet dhe të ndaloni përpjekjet për të kontrolluar gjithçka.
Për të përjetuar vërtet jetën, kini vetëdijen e momentit të tanishëm.
A ju ka ndodhur ndonjëherë kjo: Ju po ndiheni veçanërisht të pakënaqur ose të pashpresë, dhe dikush, në vend që të ndjejë keqardhje, ju thotë se po mendoni shumë? Mund të duket pak i bezdisshëm, por, në të vërtetë, ai person ka të drejtë. Shumë njerëz janë të zhgënjyer nga jeta jo për shkak të asaj që ata po bëjnë, por sepse janë të fiksuar pas asaj që duhet të bëjnë ose për atë që pendohen se nuk e kanë bërë.
Pra, në vend që të planifikoni të ardhmen ose të trazoni të kaluarën, përqendrohuni në përvojat e së tashmes. Ta themi thjesht, të mendosh për diçka nuk është kurrë aq e thellë sa ta ndjeni realisht. Merrni muzikën, për shembull. Të mendosh për një simfoni të Mozart nuk është asgjë në krahasim me të qenurit në audiencë dhe të lejosh që muzika të vijë tek ti. E njëjta gjë mund të thuhet për çdo përvojë. Mos mendoni se si do t’ju ndikojë më vonë.
Shijojeni tani.
Për shembull, në vend që të bëni një foto me një pjatë të shijshme makaronash dhe të mendoni se sa interesante do të duket në Instagram ose Facebook, përqendrohuni te shijoni vaktin. Asgjë nuk krahasohet me përvojën e shijimit të shijes së ushqimit të mirë. Ju mund të pyesni veten: Po nëse momenti aktual po më bën të mjerueshëm? A nuk duhet të përqendrohem në perspektiva të këndshme apo kujtime ngushëlluese?
Në fakt, rezistimi ose mohimi i emocioneve të tanishme vetëm do t’i përkeqësojë gjërat. Jeta është si një lum i gjatë dhe i fuqishëm. Kohë pas kohe, do të ketë disa turbullime e rrëmbime. E vetmja gjë që mund të bëni është t’i kaloni ato. Rezistoni. Qëndroni të qetë dhe ecni me valët, dhe lumi do t’ju çojë në një vend më të sigurt.
Për më tepër, kjo është saktësisht ajo se si funksionon mendja juaj. Ajo dëshiron të heqë dorë nga emocionet që po përjetoni. Vetëm atëherë kur përpiqeni t’u rezistoni ose t’u shpëtoni këtyre emocioneve të dhimbshme, ankthi ndalet. Nëse i përqafoni emocionet dhe përvojat e frikshme, tensionet do të zbehen.
Kuptoni që mendja dhe trupi juaj janë i njëjti entitet.
Këto ditë, ne kalojmë aq shumë kohë në kokën tonë saqë humbasim kontaktin me ato që po ndodhin diku tjetër në trup. Por banimi i tepërt brenda trurit vartëson mençurinë që trupi dhe nënndërgjegjja jonë duhet të ofrojnë. A keni kaluar ndonjëherë orë duke luftuar me një problem në dukje të pazgjidhshëm – dhe pastaj, ndërsa jeni në dush ose në një shëtitje, duke mos menduar me vetëdije për asgjë fare, e keni arritur zgjidhjen perfekte?
Eshtë një përvojë e zakonshme dhe reflekton një nga përfitimet e një qasje holistike, me një qasje me trup të plotë në jetë. Sapo të kuptoni se mendja dhe trupi janë një dhe e njëjta gjë, ju mund të zhbllokoni potencialin tuaj të plotë. Një mënyrë për të lehtësuar këtë proces është t’i lejoni vetes që të angazhohet plotësisht me mjedisin tuaj dhe të ngadalësojë bezdisjen e vazhdueshme analitike të trurit tuaj. Kjo do të lejojë që mendja juaj të përpunojë në mënyrë të ndërgjegjshme informacionin që mund të çojë në përparime krijuese.
Shqyrtoni se çfarë vazhdon gjatë procesit krijues. Nëse përgatitni strategji për planin e marketingut të kompanisë suaj ose formuloni një tezë për një letër me terma të rëndësishëm, ju ndoshta rrallë keni gjetur zgjidhje të qëndrueshme gjatë periudhave të mendimit. Frymëzimi ka tendencë të vijë nga asgjëja, kur nuk e kërkojmë me vetëdije.
Dhe përndritja e pavetëdijshme e mendjes mund të funksionojë për të gjitha aspektet e jetës. Merrni ngrënien, për shembull. Shumë fise indigjene i kushtojnë vëmendje të veçantë mençurisë së trupit të tyre dhe e lënë barkun e tyre të diktojë sa duhet të hanë. Ata në të vërtetë dëgjojnë trupin e tyre; pasi t’u thotë atyre se janë të ngopur, ata do të ndalojnë së ngrëni.
Nga ana tjetër, ne shpesh nuk e dëgjojmë stomakun tonë. Ne hamë me kokë, duke paraprirë kënaqësinë aktuale të ushqimit dhe duke ngrënë sa më shumë që të jetë e mundur.
Kështu që lidhuni me pjesët e tjera të trupit dhe lërini që këto impulse të brendshëm t’ju udhëheqin. Nëse trupi juaj nuk e aprovon diçka që po bëni, ai do të flasë! Ndonjëherë është e mençur të mos e mendoni dy herë atë që ju thotë instikti.
Kuptoje se nuk ka diçka të tillë si siguria e vërtetë në jetë. Pra, në vend që të bini në një gjendje ankthi, pranojeni pasigurinë dhe dhimbjen si pjesë të jetës duke qenë të vetëdijshëm në momentin e tanishëm. Kjo do t’ju ndihmojë të gjeni qetësinë dhe kënaqësinë.
