Eshtë një stuhi që vjen dhe na bën copë dhunshëm shëndetin, sigurinë tonë, arsyen tonë. Eshtë një errësirë që duket shumë e rëndë, sepse prek ata që duam, pasi e shikojmë të pafuqishëm gjithçka, pa qenë në gjendje të bëjmë asgjë.
Në disa faza të jetës sonë, ne mbijetojmë një lloj zvarritjeje, si në mjegull. Kështu që ne kemi nevojë për ndihmë nga dikush në jetën tonë ose nga një profesionist
Sa e bukur është të kesh këtë garanci për njerëzit që na duan, të cilët na mbështesin, të cilët kurrë nuk do të na linin vetëm. Në fund të fundit, ata janë shembuj se si duhet të jemi, ata janë dhuratat që jeta na ofron.
Në realitet, megjithëse duket se është një fjalim i vogël, gjithçka në këtë jetë ka një arsye, një arsye për të qenë, gjithçka vjen për të dhënë mësim, besojmë apo jo tek Zoti.
Por ne duhet të jemi të gatshëm të mësojmë, të dalim nga flluska, të kujdesemi, sepse nxjerrim mësime gjithashtu edhe nga njerëz që e dëmtojnë jetën tonë.
Edhe kur kemi gabim. Mbi të gjitha, duhet të njohim veten. Sot duhet të pranojmë gjithçka që jemi, mirë apo keq, sepse edhe defektet tona na përcaktojnë. Përsosmëria nuk ekziston.
