Psikiatri Victor Frankl e përkufizon optimizmin tragjik si “t’i thuash ‘po’ jetës pavarësisht nga humbja, dhimbja dhe faji me të cilin duhet të përballeni”.
Ndërsa pozitiviteti toksik këmbëngul se duhet të kemi vetëm një mendim pozitiv, optimizmi tragjik na inkurajon të ndiejmë emocione të vështira që vijnë nga tragjedia dhe të gjejmë kuptimin tek to. Të qenit pozitiv nuk është gjithmonë zgjidhja për të kapërcyer një krizë dhe kjo ndodh për disa arsye.
Injorojmë dëmin e vërtetë që mund të na bëjë.
Të qenit pozitiv në rast urgjence, në disa raste, mund të jetë i dëmshëm për ne. Për shembull, njerëzit që janë në një marrëdhënie abuzive mund të ulin ashpërsinë e abuzimit dhe të zgjedhin të qëndrojnë në marrëdhënie. Ata do të jenë tepër optimistë, duke shpresuar se abuzuesit e tyre do të ndryshojnë, duke i falur kështu për këtë herë.
Ne jemi duke mohuar ndjenjat tona reale.
Kur e detyrojmë veten të shohim thjesht nga ana e ndritshme, ne po shtypim emocione negative, të cilat mund t’i bëjnë ato edhe më të fuqishme. Këto ndjenja mund të shpërthejnë një ditë, veçanërisht kur kemi të bëjmë me një tragjedi. Ne madje mund të ndihemi të turpëruar ose fajtorë që kemi këto ndjenja të vështira. Duke qëndruar pozitiv, do të kemi më pak të ngjarë të kërkojmë ndihmë, sepse mendojmë se jemi mirë dhe nuk kemi nevojë për këtë gjë.
Nuk jemi në gjendje të rritemi si individ përmes krizës.
Duke shmangur emocionet negative, ne mund të humbasim informacione të vlefshme.
Vetëm optimizmi nuk mjafton.
Thënë kjo, të jesh optimist është ende e rëndësishme, por nuk duhet të jetë e vetmja gjë me të cilën trajtojmë një krizë. Ne ende duhet të ndiejmë dhimbje, por mund ta rrokullisim skenarin duke i kthyer vuajtjet tona në arritjen e diçkaje. Faji është një emocion normal njerëzor nga i cili nuk duhet të shmangemi, por përmes tij, mund të shfrytëzoni mundësinë për të ndryshuar për mirë. Kur përballeni me humbjen, mund të ndjeni pikëllim, por mund të mësoni nga kjo ndjenjë dhe ta jetoni jetën në maksimum.
Kuptimi i jep shpresë trajtimit të tragjedisë.
Shpresa na lejon të ekuilibrojmë gjërat e tmerrshme që po ndodhin tani me mundësinë që të mund të kuptojmë nga tragjedia. Ky është thelbi i “optimizmit tragjik”.
