“Unë thjesht dua të jem i lumtur” është një përgjigje e zakonshme kur i pyet njerëzit për qëllimet e tyre në jetë. Në shumicën e rasteve, ky është një justifikim për të mos menduar seriozisht për qëllimet tuaja. Mendoni për atë për një moment. Është më e lehtë të strehohesh në një zonë të paqartë dhe të papërcaktueshme, krahasuar me një të veçantë dhe të matshme. Kështu që nuk mund të dështoni dhe të ndjeheni një humbës. Lajmi i mirë është se ekziston një qasje praktike ndaj lumturisë. Dhe lumturinë Dr. John A. Schindler, e përcakton si një gjendje shpirtërore në të cilën mendimet tona janë të shumicën e kohës.
Lumturia është ilaç i mirë
Të gjithë mendojmë më mirë, performojmë më mirë dhe ndjehemi më mirë kur jemi të lumtur. Gjëja që duhet të mbani mend është se lumturia është një zakon mendor që duhet të praktikohet çdo ditë, pavarësisht nga problemet e jetës tuaj. Nuk mund të jetë rezultat i asaj që ju ndodh. Kjo nuk do të thotë që ju mund të jeni 100% të lumtur në çdo sekondë të jetës tuaj, të paktën nëse keni arritur ndonjë fazë të iluminizmit, të panjohur nga masa. Sidoqoftë, mund të vendosni të kanalizoni forcën e emocioneve tuaja në ndjesi nën kontrollin tuaj.
Përcaktoni ndjenjat tuaja
Emocioni është një reagim instinktiv ndaj asaj që shihni ose mendoni. Ndërsa ndjenja është çështje interpretimi. Shpesh e lidhim pakënaqësinë tonë ndaj ngjarjeve të papritura që shkatërrojnë planet tona. A keni parë ndonjëherë autobusin të kalojë para jush pikërisht ndërsa po mbërrin në stacion? Apo duam të flasim për aksidentin që bllokon autostradën dhe ju bën të arrini vonë në një takim të rëndësishëm? Reagojmë të tronditur nga zemërimi dhe me keqardhje nga vetja. Kjo është, ne jemi të mbingarkuar nga reagimi emocional që është lëshuar ndaj nesh. Sa herë na ndodh që forca superiore të komplotojnë kundër nesh? Po e di, ndodh. Por ju i shmangni këto mendime. Sepse një nga shkaqet kryesore të pakënaqësisë është pikërisht marrja si personale e asaj që nuk është aspak personale.
Mësoni të lini të shkojë
Ndërsa Karl Moore na kujton në librin e tij ‘Arti i fshehtë i vetëzhvillimit’, ne NUK jemi emocionet tona. Ne përjetojmë emocione, natyrisht. Por këto janë vetëm reagime kalimtare. Ato nuk përcaktojnë kush jeni. Por jo vetëm. Nga momenti që ti nuk je emocionet e tua, mund “t’i lësh të shkojnë” emocionet e padëshiruara me pyetjen: A mund ta lë këtë emocion? Përgjigjuni “Po” ose “Jo” me zë të lartë, gjëja e parë që sugjeron vetëdija. Të dyja përgjigjet janë të mira. Kështu që çlironi tensionin dhe lëreni emocionin të shkojë. Merrni frymë ndërsa e bëni: imagjinoni një derë në bark që hapet. Përpiquni ta ndjeni vërtetë që po e lini atë të dalë jashtë. Mbani gjurmët se cilën ndjenjë po provoni. Emocionet janë si qepët: janë me shtresa, dhe heqja e një prej tyre ndonjëherë sjell një sipërfaqe tjetër. Nëse mendoni se duhet të përsërisni veten, pyetja vazhdon derisa të keni kapërcyer rezistencat e brendshme ose do të dëshironi të ndaleni. Ky është thjesht procesi themelor i lënies të lirë. Nëse merr kohë dhe e bëni atë me vetëdije, do të kuptoni se sa kontroll mund t’ju japë në emocionet tuaja.
Si sillen ata që marrin rezultate
Të ashtuquajturit “performues të lartë”, atletët ose sipërmarrësit që arrijnë rezultate të shkëlqyera, janë të vetëdijshëm se si ndryshimi i bën emocionet të vuajnë ose të jenë mjeshtër të ndjesive të tyre. Në lidhje me këtë, ju sjellim një fragment të marrë nga libri ‘Zakonet për performancën e lartë’ të Brendon Burchard, i cili e përmbledh në mënyrë të përsosur këtë koncept: Performuesit e lartë reflektojnë mbi atë që duan të ndjehen përkundër emocioneve që mund të shfaqen, dhe vizualizojnë se si dëshirojnë të ndjehen kur largohen nga e njëjta situatë, përkundër emocioneve që mund të shfaqen.
Pastaj ata ushtrojnë vetëkontroll për të realizuar qëllimet e tyre. […] Kur atletët me performancë të lartë thonë se po përpiqen të hyjnë në një gjendje përqendrimi të plotë, do të thotë që ata po përdorin vëmendjen e tyre të vetëdijshme për t’u përqendruar, dhe të ndjehen në gjendje të përqendrimit të plotë. Të qenit në këtë gjendje nuk është një emocion që thjesht ndodh, […] të jesh në “rrjedhë” është një ndjenjë e zgjedhur, e cila thirret […] sepse ne kemi mësuar të ushtrojmë fuqinë e ndjesisë vullnetare dhe befas e ndiejmë jetën ashtu siç duam që të jetë.
