Herët ose vonë të gjithë do të hasim në ngjarje të dhimbshme; është e qartë se askush nuk mund të jetë imun ndaj tyre! E imja nuk është një pikëpamje pesimiste, por realiste. Në mënyrë të pashmangshme do të mbingarkohemi nga një ngjarje e pakëndshme që do të na bëjë të përballemi me vuajtjet. Thjesht mendoni për vdekjen e një prindi, fundin e një marrëdhënieje, ose humbjen e një pune ose ndoshta lajmet që kemi një problem fizik. Të gjitha ngjarje traumatike që minojnë ndjenjën tonë të sigurisë dhe stabilitetit.
Qëndrimi i menjëhershëm konsiston në shmangien e dhimbjes, domethënë të ndaheni emocionalisht nga incidenti, duke minimizuar ngjarjen që ka ndodhur në një nivel racional. Në atë pikë, ne ndërmarrim një betejë të vërtetë kundër emocioneve tona në mënyrë që të mos pranojmë realitetin, duke hyrë në një lloj apatie ose më saktë rrafshimi emocional.
Përpjekje që rezultojnë të padobishme, pasi bllokojnë procesin natyror të përpunimit të ngjarjes negative që çon në pranimin dhe tejkalimin e ngjarjes traumatike.
“Vuajtja psikologjike shfaqet kur nuk i pranojmë këto ngjarje dhe dhimbjen që ato shkaktojnë, pikërisht sepse individi përplaset me pafuqinë e tij në ndryshimin e asaj që është e pandryshueshme”
Pse mbetemi të bllokuar në vuajtje?
Kur ngjarja e keqe troket në derën tonë, është e vështirë të shërohesh nga goditja. Ndonjëherë ne befasohemi, herë të tjera është aq e fortë sa na bën të humbasim pikat tona të referimit psikologjik.
Rikuperimi nuk është i lehtë!Ka nga ata që marrin më pak kohë dhe nga ata që kanë nevojë për më shumë kohë: kohët e rimëkëmbjes nuk janë të njëjta për të gjithë. Përballë një ngjarje traumatike, të gjithë i atribuojnë kuptimin emocional situatave në një mënyrë subjektive. Sidoqoftë, duhet të sigurohemi që të mos mbetemi të bllokuar në vuajtje.
Një nga arsyet kryesore që mbetemi të bllokuar në vuajtje është se ne refuzojmë të pranojmë atë që ka ndodhur. Ne e dimë që kur e lëmë atë vuajtje pas vetes, mund ta kthejmë faqen. Dhe nganjëherë nuk duam të vazhdojmë përpara sepse mendojmë se kjo do të nënkuptojë harrimin e personit që nuk është më, ose supozimin se nuk mund të bëjmë asgjë më shumë për të korrigjuar një situatë në të cilën nuk ndihemi rehat.
Vuajtja bëhet një mënyrë për të shlyer fajin. Është një bllok paradoksal, pasi nuk duam të ndihemi keq por as nuk duam të ndihemi mirë, sepse në mëndjen tonë do të thoshte të linim pas një pjesë të jetës me të cilën ende identifikohemi. Në disa raste ky paradoks mund të shkaktohet nga faji. Kjo do të thotë, ne nuk arrijmë ta falim veten për atë që kemi bërë ose ndaluar së bëri dhe e ndëshkojmë veten përmes asaj dhimbjeje. Në këtë mënyrë, vuajtjet bëhen një mënyrë për të shlyer fajin. “Për fat të keq, ne mund të ndjehemi fajtorë pa qënë plotësisht të vetëdijshëm për këtë, kështu që lejojmë që faji të bëhet një gjëndje kronike që ndikon në qëndrueshmërinë tonë”
3 ide që duhet të pranoni për të kapërcyer dhimbjen dhe vuajtjen
Nëse doni të lini pas vuajtjet, duhet të kuptoni se çfarë po ndodh brënda jush. Duhet të dish që e pandërgjegjshmja jote është shumë mbrojtëse ndaj teje; ajo dëshiron me çdo kusht për t’ju ndihmuar të luftoni dhimbjen, por jo gjithmonë e bën atë në një mënyrë funksionale. Ngre mekanizma mbrojtës për të lehtësuar vuajtjet tuaja, por ato rezultojnë joproduktiv. Çfarë duhet të bëni për të kapërcyer një bllok emocional? Ju duhet të bëheni të vetëdijshëm për tre koncepte themelore.
Hapi i parë për të përpunuar një humbje është të njohësh se vuan dhe t’ia lejosh vetes këtë vuajtje, në mënyrë që të jesh në gjëndje ta kapërcesh atë: që të pranosh të papranueshmen duhet të kalosh nëpër emocionet negative që kjo prodhon.
Mbajtja e vetes në fazën e mohimit, duke shpresuar se ajo që ndodhi ishte vetëm një ëndërr e keqe, nuk do të zgjidhë dhimbjen tuaj dhe nuk do t’ju bëjë më pak të palumtur, përkundrazi, kjo vetëm do të përkeqësojë vuajtjet. Praktikimi i pranimit radikal ju ndihmon.
Koncepti i dytë: nëse ktheni faqen nuk do të thotë që e keni përpunuar
Vazhdimi me jetën tuaj nuk do të thotë që ju do të harroni, ose se keni përpunuar atë që ka ndodhur, kjo thjesht do të thotë se jeni përshtatur me rrethanat e reja. As më shumë e as më pak. Dhimbja, nëse nuk përpunohet, mbetet e paprekur brënda jush, duke vazhduar procesin e saj të helmimit psikik dhe më pas edhe fizik.
Edhe nëse e injoroni, dhimbja ekziston dhe rrjedha e saj nuk mund të devijohet e as të prishet. Ajo duhet të zëvendësohet përmes përpunimit nga vetëdija se ekziston një forcë e re brënda jush …një potencial i ri për dashurinë për t’u përhapur përreth. Dhe e kupton kur fillon ta duash veten, duke u kujdesur për veten.
Koncepti i tretë: vuajtja nuk e eleminon fajin
Vuajtja nuk eliminon fajin dhe nuk siguron falje. Ajo që ju bën me të vërtetë të vazhdoni përpara është të mësoni mësimin. Dhe ju mësoni vetëm kur maturoheni.
Do të thotë që ju të vazhdoni të ecni përpara me vetëdijen se diçka ka ndryshuar, se nuk ka kthim prapa. Kur ndaloni të shikoni mbrapa, por përqëndroheni tek e tashmja, kjo do të thotë se jeni gati për ndryshim. Mos harroni se ekziston një pikë ku, pas lotëve dhe trishtimit, është thelbësore të rikuperoheni dhe të lëvizni përpara, përndryshe rrezikoni të bllokoheni nga depresioni.
Vuajtjet që pasojnë përvojën e një humbjeje nuk duhet të na frikësojnë ose dekurajojnë. Në të vërtetë, është e nevojshme pasi sinjalizon se i gjithë personi ynë po reagon ndaj mungesës së një personi të dashur. Kjo është arsyeja pse ne nuk duhet të shtypim ose të mohojmë atë që është e natyrshme, domethënë shprehja e dhimbjes.
Dhimbja ka një kuptim dhe duhet të njihet: “diçka shumë e keqe ka ndodhur dhe ngadalë mund ta kuptoj”. Vetëm në këtë mënyrë mund t’i japim kuptimin e ekzistencës dhe të jetojmë një të tashme të aftë të përmbajë humbjen që kemi pësuar.
Marrëdhëniet ndërpersonale dhe rrjeti i miqve dhe afeksioneve që ne kemi ndërtuar gjatë jetës sonë mund të na ndihmojnë gjithashtu në këtë rrugë. Një dhimbje e ndarë me të tjerët nuk bëhet më pak, por më e tolerueshme.
Motivimi i nevojshëm për të ecur përpara në jetë mund të na shpëtojë pikërisht atëherë kur kemi më shumë nevojë.
Edhe pse nuk është e lehtë ta shikosh vuajtjen në sy, kjo është mënyra për ta përballuar atë dhe për ta kapërcyer atë.
