Do t’ju ndodhë shumë herë në jetë të ndjeheni vetëm. Kjo nuk është një dramë, por përballja vetëm me vështirësitë e jetës së përditshme mund t’ju trembë. Gjatë rrugës së jetës ne mund të përjetojmë vetminë në mënyra të ndryshme, ndonjëherë ky moment i shkëputjes nga të tjerët do të dëshirohet, herë të tjera përkundrazi të tjerët do të na braktisin dhe kjo do të na dëmtojë.
Por vetmia nuk është kurrë një dështim, përkundrazi: duhet të jetohet si pikënisje për të filluar përsëri dhe për të krijuar tokën pjellore për shpirtin dhe zemrën. Ka shumë rrethana në të cilat ne mund të ndjehemi vetëm: humbja e një njeriu të dashur, largimi i një miku, tradhtia e atyre që na kishin premtuar dashuri të përjetshme.
Sipas shkencës, në jetë do të kalojmë të paktën tre faza në të cilat do të ndihemi jashtëzakonisht të vetëm. Studimi, i kryer nga Universiteti i Kalifornisë, është bërë në një grup prej 340 personash të moshave të ndryshme, nga 27 deri në 101 vjeç. Rezultatet treguan se tre periudhat e jetës gjatë të cilave njerëzit ndjehen vetëm janë në fundin e të njëzetave, pesëdhjetë vjeç dhe rreth të tetëdhjetave.
Vetëm kur plakemi, ndodh kulmi i vetmisë. Kjo gjendje përforcohet gjithashtu nga problemet e rëndësishme fizike ose çrregullimet mendore, kushte të cilat në mënyrë të pashmangshme na bëjnë të shkëputemi nga të tjerët.
Në një moshë të re, megjithatë, saktësisht në fund të njëzetave, na ndodh të ndihemi të vetmuar sepse në thelb jetojmë një nga ndryshimet më të rëndësishme në jetën tonë: bëhemi të pavarur. Studimet përfundojnë dhe ne katapultohemi në botën e punës, duke marrë distanca ekonomike dhe personale nga prindërit tanë. Ky moment paraqet një ndryshim të madh në jetën tonë, i cili në mënyrë të pashmangshme ndikon edhe në marrëdhëniet personale.
Në moshën pesëdhjetë vjeç, megjithatë, i njëjti mekanizëm si më parë shfaqet përsëri: këtë herë, megjithatë, të veshësh rrobat e prindërve dhe të përjetosh të ashtuquajturën sindromën e folesë boshe. Në fakt, ky është momenti kur fëmijët marrin rrugët e tyre dhe prindërit e gjejnë veten duke u marrë me një realitet të ri, duke vënë në dyshim edhe marrëdhëniet me partnerin. Shtëpia boshatiset, zakonet ndryshojnë dhe ne e gjejmë veten brenda një momenti të një ndryshimi të fortë, që në mënyrë të pashmangshme mund të na bëjë të ndihemi të vetëm.
Megjithatë, vetmia nuk duhet të përjetohet kurrë si një dramë, përkundrazi: kjo mund të jetë një mundësi për të lexuar brenda vetes, për të dëgjuar nevojat tuaja.
Të jetosh vetminë si një mundësi për të njohur veten është një gjë e bukur. Eshtë pikërisht në këto momente, në të vërtetë, që ne mund të zbulojmë se çfarë na bën vërtet të lumtur dhe të kthehemi të shkëlqejmë.
