Një student e pyeti Profesorin, “Përse vendosim të martohemi me një person tjetër nga ai që duam?”
Profesori i tha: “Për t’iu përgjigjur pyetjes tënde, shko në fushën e misrit dhe zgjidh kalliun më të mirë dhe kthehu sërish. Por rregulli është që ti mund të kalosh nëpër fushë vetëm një herë dhe nuk mund të kthehesh prapa.”
Studenti shkoi në fushë, shkoi në rreshtin e parë, pa një kalli të madh që i pëlqeu menjëherë, por ai pyeti veten se ndoshta ka ndonjë një më të madh më tej.
Pastaj ai pa një tjetër më të madh, por përsëri ai mendoi se ndoshta ka një edhe më të madh duke pritur për të, pak më poshtë.
Më vonë, kur mbaroi më shumë se gjysmën e fushës së misrave, filloi të kuptonte se kallinjtë nuk ishin aq të mëdhenj sa ata që la në fillim të fushës, ai filloi të kuptonte se kishte humbur më të mirin në kërkim të një kalliu më të madh.
Përfundimisht ai u kthye tek profesori me dorën bosh, sepse ai thjesht nuk mund t’ia falte vetes që kishte hequr dorë nga kalliu më i mirë dhe ia përshkroi atij atë që ndodhi.
Profesori i tha, “Ti ke vazhduar duke kërkuar për një më të mirë, ndërsa ke lënë të të ikin më të mirat dhe më vonë kur e kupton se e ke humbur atë, ti nuk mund të kthehehesh.
Ky është gabimi i bërë shpesh nga njerëz që ranë në dashuri dhe humbën personin më të mirë që mund të kishin në jetën e tyre”.
Studenti iu kthye dhe e pyeti, “A do të thotë kjo, që nuk duhet të biesh në dashuri?”
Profesori u përgjigj: “Jo i dashur, kushdo mund të bie në dashuri nëse gjen një person të përshtatshëm. Por, sapo të biesh në dashuri, nuk duhet ta lësh kurrë atë person për shkak të zemërimit, egos ose krahasimit me të tjerët”.
“Po si mund të përfundojnë duke u martuar me dikë tjetër nga ai që duan?” – pyeti studenti.
Profesori tha: “Për t’iu përgjigjur pyetjes tënde, shko në fushën e misrit dhe zgjidh kalliu më të madh dhe kthehu. Por rregulli është i njëjtë si më parë, mund të kalosh nëpër to vetëm një herë dhe nuk mund të kthehesh prapa.”
Studenti shkoi në fushën e misrit, këtë herë ai ishte i kujdesshëm që të mos përsëriste gabimin e mëparshëm.
Kur arriti në mes të fushës, ai mori një misër të mesëm me të cilin ndihej i kënaqur dhe u kthye te Profesori. Ai përshkroi se si e bëri zgjedhjen.
Profesori i tha atij: “Këtë herë nuk erdhe me dorën e zbrazët. Ti kërkove për një që është mesatarisht i mirë dhe ke patur besim se kjo është më e mira që mund të gjeje. Kështu bëhet zgjedhja për martesë”.
Studenti mbeti komplet i hutuar.
Profesori e pyeti: “Çfarë të shqetëson tani?”
Studenti u përgjigj: “Po pyes veten se cila do të ishte më mirë, të martohesh me një person që e do ose të duash personin me të cilin martohesh”.
Profesori u përgjigj: “Është një përgjigje shumë e lehtë, thjesht duhet të jesh i gatshëm ta pranosh atë”.
